Als u in een industriële omgeving werkt, weet u er vast alles van: Industry 4.0. Ook ogenschijnlijk ouderwetse bedrijfstakken voelen de impact van het digitaal worden van de maatschappij. En om in moderne termen te blijven, heeft dit met de “Smart Factory” en “Smart Industry” te maken. Om het hype-riedeltje compleet te maken zou je zelf kunnen spreken van Software-Defined Industrie ;-) – alhoewel hardware in dit geval ook een grote rol speelt.
De beloften voor producenten van Industry 4.0 zijn: hogere klanttevredenheid en meer omzet door meer maatwerk, nieuwe inkomstenbronnen gebaseerd op diensten, lagere productiekosten doordat de mens vervangen wordt door apparaten, en ook nog flinke efficiencyverbeteringen. Volgens recent onderzoek van PwC en Strategy& zal ‘Industry 4.0’ de Europese markten de komende vijf jaar 550 miljard Euro aan extra omzet opleveren. Klinkt als meer dan de moeite waard, ook als maar een fractie hiervan gerealiseerd wordt.
Waarom “4” eigenlijk? Er zijn meerdere verklaringen. Eén daarvan (McKinsey) is dat deze evolutie volgt op: 1) de lean revolutie van de jaren 1970, 2) de outsourcing golf van de jaren 1990 en 3) vergaande automatisering van na 2000. Een andere verklaring (Wikipedia) heeft te maken met de eerste industriële revolutie uit de 18de eeuw, de tweede die massaproductie introduceerde in de 19de eeuw, en de elektronische c.q. IT-revolutie uit de 20ste eeuw. En “.0” omdat het gaat om de impact van nieuwe digitale technologieën zoals Big Data & Advanced Analytics, vernieuwde man-machine interactie door de inzet van o.a. Virtual Reality, transfer van de digitale naar de fysieke wereld door bijvoorbeeld robots en 3D printers, en het oprekken van de informatie-grenzen van het bedrijf door, onder andere, het Internet of Things (IoT), ook in deze context – schrik niet! – IIoT genoemd, voor Industrial Internet of Things.
Deze ontwikkelingen zijn redelijk snel opgepakt door zeer grote bedrijven, zoals GE, “the world's Digital Industrial Company”, ABB en Philips Medical, die de schaal hebben om onderzoek te doen naar de mogelijkheden, om risico’s in kaart te brengen en om te investeren in complexe oplossingen. Voor kleinere bedrijven is Industrie 4.0 minder vanzelfsprekend. Men is uiteraard terughoudend want innovatief betekent vaak “not proven”. De recentelijk gepubliceerde beveiligingslekken in IoT oplossingen in de auto-industrie zijn hier een voorbeeld van. Dit soort cases roept weerstand op bij menig beslisser.
Je wil als fabrikant echt niet in één adem genoemd worden met potentieel gevaarlijke situaties, zoals Chrysler in het geval van de hack van een Jeep Cherokee. Je moet de briljante video van Wired "Hackers Remotely Kill a Jeep on the Highway—With Me in It" hebben gezien om dit goed te beseffen.
Het is dan ook aan te bevelen om, net als voor iedere nieuwe technologische ontwikkeling, goed stil te staan bij waar een bedrijf waarde kan halen tegen welke kosten en risico’s. Een mooi hulpmiddel om dit te doen is wat McKinsey "The Digital Compass" noemt:
Het lijkt logisch om te starten met interne toepassingen die weinig impact hebben op klanten wanneer het mis gaat, en pas in een later stadium toepassingen te ontwikkelen die extern zichtbaar zijn, wanneer maatregelen om risico's te beheersen en hun impact duidelijk zijn.
Wat dat betreft niet vreemd dat voorspellend onderhoud (predictive maintenance), tools voor slimmer verbruik van grondstoffen en verbeteringen in Supply Chain Management veel genoemde voorbeelden van Industry 4.0 zijn. Er is hier namelijk sprake van “asset sweating”: met een betrekkelijk geringe investering kan men extra waarde halen uit eerder gemaakte investeringen in productie- of logistieke middelen. Bovendien gaat het hier om focus op kostenreductie en om betrekkelijk weinig riskante toepassingen.
Er zijn ook zeer innovatieve voorbeelden van Industry 4.0 die te maken hebben met omzetgroei, verkorting van productontwikkeltijden en verbetering van klantgerichte processen. In Nederland zijn recentelijk twee zeer interessante 3D printing projecten in het nieuws geweest: een metalen brug in Amsterdam wordt in 2017 “geprint” en er wordt in Eindhoven met een beton 3D-printer geëxperimenteerd, “Over een paar jaar komen huizen uit de betonprinter.”. Bijzonder interessant van laatst genoemd experiment is dat men zich afvraagt hoe “op iedere gewenste plek in de muur (…) draadloze sensoren aan te brengen.” Hiermee heb je straks een volmaakt voorbeeld van hoe Smart Industry een Smart Home gaat bouwen. Waarbij natuurlijk vragen rijzen over privacy (“Wie gaat wat doen met de sensordata?”) en beveiliging (“Hoe voorkom je dat criminelen sensordata kwaadaardig gebruiken?”).
Het goede nieuws is dat de IT- en business architectuur voor Industry 4.0 toekomstvast en geleidelijk opgebouwd kan worden. Aan de grondslag van de meeste omgevingen zal men over de volgende bouwstenen en vaardigheden moeten beschikken:
- Een modern datawarehouse om data in enorme hoeveelheden en verschillende verscheidenheidsvormen aan te kunnen;
- Een infrastructuur die real-time data kan ophalen van allerlei apparaten en tevens deze apparaten met elkaar verbindt;
- Procesautomatisering om de mens te waarschuwen, assisteren, of eventueel te vervangen;
- Goede beveiligingsmechanismes en –processen om inbraakpogingen van buitenaf en compliancy (onder andere privacy dus) te waarborgen;
- Visualisatie tools en data scientists die helpen om van ruwe data intelligente inzichten te ontwikkelen die tot acties kunnen leiden.
De gebruikelijk combinatie van systemen, processen en mensen dus! In dit geval met een bijzondere “twist”: aan de kern van het geheel komen de data engineers en data scientists te staan… Maar uiteraard zullen vertegenwoordigers van “de business” moeten opstaan om na te denken over wat ze willen. Maar dat is een ander verhaal!
Uiteraard ben ik benieuw naar jullie feedback: wat voor relevante toepassingen zie je, met welke toegevoegde waarde? Wat gebeurt er nu, en wat staat er in de steigers? Mis ik belangrijke elementen in de architectuur?
